Heechul rozsiadł się wygodnie na kanapie i czekał, aż wszyscy ruszą dupska i racz rozłożyć sprzęt. Na stole przed nim stało opakowanie z płytami.
Ryeowook krzątał się, rozkładając przekąski na stole, a Teukie usilnie starał się podłączyć laptopa do telewizora. Big Star doszedł do wniosku, że filmy te to takie, które dzisiaj mają oglądać. Sięgnął po nie i zerknął na pierwszy tytuł. "Anioły i demony".
- O, to dobry film dla Kyuhyuna i Sungmina! - zaśmiał się i jak w porę w pokoju zawitał do salonu Min. - Gdzie Kyuhyun? Miał do mnie przyjść.
Widział jak Minnie speszył się i unikając kontaktu wzrokowego z nim, odparł:
- W pokoju. Zaraz przyjdzie.

Sungmin leżąc na brzuchu na łóżku, kończył właśnie czytać artykuł o odpowiednim karmieniu dzieci, kiedy usłyszał zza drzwiami przytłumiony głos Heechula, a następnie czyjeś kroki zbliżające się w stronę pokoju. Lee zamknął magazyn i machając nogami w powietrzu, oparł głowę na rękach. Tak jak się spodziewał, Kyuhyun pojawił się u progu niedługo później.
Podniósł głowę w jego stronę i zupełnie niewinnie obdarzył go uśmiechem. Ten jednak najwyraźniej nie był w dobrym humorze, kiedy zauważył, że jego laptopa nie ma na biurku.

- Oddawaj mój laptop! Wiem, że go masz! Natychmiast! - słowa wystrzeliły jak z karabiny, a donośny głos stawał się stopniowo coraz bardziej ochrypły.

Sungmin spojrzał na niego zaskoczony i zarazem tak, że jeśli spojrzenie potrafiłoby wystrzeliwać naboje, Cho leżałby już martwy i przypominałby ser szwajcarski. Min podniósł się powoli do pozycji stojącej. Wyraz twarzy chwilowo nie wyrażał nic. Następnie piosenkarz zmarszczył czoło.
- Zależy ci tylko an swoim laptopie i na grach, które w życiu na dadzą ci niczego pozytywnego! - krzyknął głośno tak, że on sam nie spodziewał się tego po sobie. - Zatracasz się, człowieku. Jeszcze trochę i to będzie twój koniec. Uzależnienia się nie da ot tak rzucić. Możesz stracić przyjaciół. Jednego już tracisz.
Kierując się w stronę wyjścia, utrzymał z nim kontakt wzrokowy, a następnie trzasnął drzwiami.