Sungmin siedział przy stole i zajadał się przygotowaną przez Ryeowooka kolacją, gdy do kuchni wszedł Kyuhyun. Chłopak uśmiechnął się do siadającego na krześle maknae. Zaraz po nim pojawił się w drzwiach i Donghae. Zajął miejsce koło Eunhyuka. Spojrzał na niego przyjaźnie.
- Co wy na to, by po jutrzejszym Music Bank wybrać się gdzieś? - zaproponował Shindong, kiwając głową nagląco.
Sungmin wysunął dolną wargę w geście zastanowienia, a następnie skinął głową radośnie. Spojrzał na Yesunga, który w milczeniu sączył herbatę z jego ulubionego kubka. Nie wyrażał żadnego zainteresowania lub po prostu wolał siedzieć cicho.
Ryeowook w stroju "młodego kucharzyka" pokręcił w powietrzu nalewajką, którą trzymał w ręce, kilka kółek, a następnie odparł:
- Tylko nie do publicznych jadłodajni. Pamiętacie jak to się skończyło?
To prawda. Całkiem niedawno wszyscy wybrali się coś zjeść na mieście, co skończyło się jednak ucieczką przed napalonymi fankami i pełnymi bezsensownych pytań dziennikarzy.
Siwon postukał palcami o blat stołu w zastanowieniu.
- Kręgle wydają się całkiem ciekawe. Dawno tam nie byłem. - Popatrzał na Eunhyuka. - A ty? Jak uważasz?

Ostatnio edytowany przez Sungmin (2012-03-30 23:25:58)

Donghae słuchał reszty, przytakując głową, jeśli to było potrzebne i jadł. Po dzisiejszym nagrywaniu programu Mnet! Countdown był wykończony, gdyż kilka razy musieli nagrywać występ. W dodatku mieli dzisiaj konferencję prasową dotyczącą Super Show 4, więc chłopaki jedli jedynie to, co przyniósł im menadżer podczas przerw.
Podczas, gdy ten zajadał się smacznym kimchi, siedzący obok niego Eunhyuk nagle złapał jego rękę, czego efektem było zakrztuszenie się makaronem. Odkaszlnął, uderzając się w klatkę piersiową, a następnie spojrzał piorunująco w stronę przyjaciela.
- Co ty sobie myślisz?! - szturchnął go ręką w ramię i wykrzywił się.
Teukie spojrzał na tę dwójkę, a następnie zachichotał.
- Po kolacji od razu do łóżek.
Hae spojrzał na niego.
- Pamiętaj. Nie jesteśmy już dziećmi. - Dał mu do zrozumienia, a potem jak na paradoks pokazał mu dziecinnie język.
Lider uśmiechnął się do niego sympatycznie, ale ironicznie, a potem zrobił zirytowaną miną podnosząc górną wargę i kiwając w stronę Lee wyzywająco.
- Twierdzisz, że jestem stary.
Jungsoo zawsze był wrażliwy, jeśli chodzi o jego wiek, dlatego też zbędnie doszukiwał się między linijkami jakiś kpin ze strony chłopaków.
- Nie chcę wojny. Idę pod prysznic. - Odparł Siwon i wstał od stołu. - Dziękuję, Ryeowook.
Poklepał go po ramieniu przyjaźnie, na co kucharzyk wyszczerzył się.
Choi odwrócił się jeszcze w stronę siedzących.
- Donghae-ah, mam na płytach nowe filmy, przyjdziesz?
Lee udał, że się zastanawiał, patrząc na Eunhyuka, a następnie przytaknął.
- W takim razie ja również dziękuję.
I wstał.

Kyu odwrócił się do grupy, która zaczęła się śmiać. Następnie spojrzał na swój talerzyk. Zauważył, że brakuje jego ulubionego ciastka. Popatrzał się na Sungmina, który był dumny z tego, że zjadł ciastko, i zrobił obrażoną minę. Następnie wstał i poszedł do swojego pokoju.
Spojrzał na komputer i szybkim ruchem siadł przed nim. Pięć minut gry nie zaszkodzi - pomyślał.
Nagle w pewnym momencie dostał poduszką w głowę. Odwrócił się, a na jednym z łóżek leżał Sungmin, który patrzał się na niego złym i śpiącym wzrokiem.
- Już kończę - powiedział maknae, wyłączając grę. Spojrzał się na zegarek, który stał na szafce nocnej, i skazówka pokazywała godzinę druga trzynaście w nocy. Kyu zerwał się szybko i biegiem poleciał do łazienki.
Przemył twarz zimną wodą i zaczął myśleć, dlaczego nie może wściekać się na Sungmin'a.

Ostatnio edytowany przez Gaem-Kyu (2012-03-31 18:12:46)

Eunhyuk wbiegł do pokoju. Rozejrzał się po pokoju, Donghae nie było. "Pewnie jest w łazience" pomyślał. Skierował się do swojej walizki, gdzie trzymał swój pamiętnik.  Chciał teraz w nim napisać parę rzeczy. Przeszukał całą swoją torbę, lecz nie było tej rzeczy tam. Usiadł na łóżku i myślał, gdzie ostatnim razem go zostawił. Po pewnej chwili podszedł do innej torby by zobaczyć czy go tam nie ma. Niestety, ale go nie znalazł. Po 15 minutach szukaniu go w różnych bagażach, chłopak siadł na łóżku i postanowił posłuchać muzyki. Sięgnął do szufladki, gdzie miał słuchawki. I zauważył, że tam znajduje się jego pamiętnik. W tej samej chwili z łazienki wyszedł Donghae.
- Czytałeś mój pamiętnik? - powiedział złym tonem Hyuk, ponieważ nie lubi, gdy ktoś czyta jego pamiętnik. - Tylko ty wiesz o nim. - Dodał, patrząc na jego przyjaciela, który był zaskoczony tym pytaniem.

Heechul, zjadłszy śniadanie i posprzątanie stołu po kolacji (wojsko sprawiło, że zaczął bardziej dbać o porządek), udał się do swojego pokoju. Był co prawda zmęczony, ale wieczorny seans filmowy jeszcze chyba nikomu nie zaszkodził. Pomijając fakt podkrążonych oczu i ogólnego zmęczenia na dzień drugi.
Przechodząc koło pokoju Kyuhyuna i Sungmina, rzucił okiem do wnętrza, gdyż drzwi były niedomknięte. Sungmin leżał na łóżku i czytał jakiś szmatławiec.
Kim przeciągnął się ospale, zmuszając się tym samym do ziewnięcia. Podczas gdy wyginał się wręcz jak kot, poczuł, że na kogoś wpadł. I to z dość sporą siłą.
Otworzył zaskoczony oczu. Stał przed nim Kyuhyun. Rozcierał ręką bolące czoło. Heechul natomiast nie poczuł nic. Czyżby treningi w wojsku zaowocowały rześkim i silnym ciałkiem? Zamiast współczuć Cho, zaśmiał się i poklepał maknae po głowie.
- Uważaj trochę, co? Twoje gry naprawdę oddziałowują na twoje zdolności wzroku. Jeszcze trochę i przestaniesz mnie dostrzegać.
Przejechał palcami po ułożonych na żel włosach. Nie dając szansy małemu na jakąkolwiek zgryźliwą uwagę, dodał:
- A właśnie, miałeś mi pokazać tą nową grę. Przyjdziesz do mojego pokoju?
Mówiąc to poruszał jakby znacząco brwiami i wykrzywił usta w chytrym uśmieszku. Przejechał mu palcem po ramieniu.

Sungmin leżąc na brzuchu na łóżku, kończył właśnie czytać artykuł o odpowiednim karmieniu dzieci, kiedy usłyszał zza drzwiami przytłumiony głos Heechula, a następnie czyjeś kroki zbliżające się w stronę pokoju. Lee zamknął magazyn i machając nogami w powietrzu, oparł głowę na rękach. Tak jak się spodziewał, Kyuhyun pojawił się u progu niedługo później.
Podniósł głowę w jego stronę i zupełnie niewinnie obdarzył go uśmiechem. Ten jednak najwyraźniej nie był w dobrym humorze, kiedy zauważył, że jego laptopa nie ma na biurku.

- Oddawaj mój laptop! Wiem, że go masz! Natychmiast! - słowa wystrzeliły jak z karabiny, a donośny głos stawał się stopniowo coraz bardziej ochrypły.

Sungmin spojrzał na niego zaskoczony i zarazem tak, że jeśli spojrzenie potrafiłoby wystrzeliwać naboje, Cho leżałby już martwy i przypominałby ser szwajcarski. Min podniósł się powoli do pozycji stojącej. Wyraz twarzy chwilowo nie wyrażał nic. Następnie piosenkarz zmarszczył czoło.
- Zależy ci tylko an swoim laptopie i na grach, które w życiu na dadzą ci niczego pozytywnego! - krzyknął głośno tak, że on sam nie spodziewał się tego po sobie. - Zatracasz się, człowieku. Jeszcze trochę i to będzie twój koniec. Uzależnienia się nie da ot tak rzucić. Możesz stracić przyjaciół. Jednego już tracisz.
Kierując się w stronę wyjścia, utrzymał z nim kontakt wzrokowy, a następnie trzasnął drzwiami.

Ostatnio edytowany przez Sungmin (2012-05-11 16:00:47)

Heechul rozsiadł się wygodnie na kanapie i czekał, aż wszyscy ruszą dupska i racz rozłożyć sprzęt. Na stole przed nim stało opakowanie z płytami.
Ryeowook krzątał się, rozkładając przekąski na stole, a Teukie usilnie starał się podłączyć laptopa do telewizora. Big Star doszedł do wniosku, że filmy te to takie, które dzisiaj mają oglądać. Sięgnął po nie i zerknął na pierwszy tytuł. "Anioły i demony".
- O, to dobry film dla Kyuhyuna i Sungmina! - zaśmiał się i jak w porę w pokoju zawitał do salonu Min. - Gdzie Kyuhyun? Miał do mnie przyjść.
Widział jak Minnie speszył się i unikając kontaktu wzrokowego z nim, odparł:
- W pokoju. Zaraz przyjdzie.