Karin czuła że coś ją przyćmiło, słowa Yoru zadziałały na nią jak płachta na byka:
-Co? co ty mówisz czy ty się w ogóle słyszysz, on jest bezczelny egoistyczny palant.
Tępy idiota, bezmózg, cholerny przyjemniaczek, pies go jebał, sorry szkoda psa.
Nie powiedziała już tego nagłos, przełkła to i dodała:
-Choć zanieśmy te biedne książki, szkoda czasu na TO COŚ.
Szybko wzięła książki od Yoru i prawie że biegła do biblioteki, jej aura mówiła ze lepiej jej zejść z drogi.

Siedział w samochodzie, który kierował się do domu. Obmyślał teraz jak utrudnić tej osóbce życie. Żadna dziewczyna nigdy mu tak nie nawrzucała, jak ta dzisiaj. Zwykle nastolatki lgnęły do niego, jakby był jakąś świecącą, drogą biżuterią - czyli bardzo. Nawet sprzątaczki w jego domu okazywało mu zainteresowanie i zawsze usłusznie spełniały jego zachcianki, z nadzieją, że któraś wpadnie mu w oko. Jednak na próżno, gdyż on nie ma zamiaru przebierać w służbie. To takie... nieodpowiednie.
Ale żeby ktoś mu odmówił? Nie, to nie wchodzi w grę. Jedynie jego ojciec, ale ktoś inny? Nigdy w życiu...

A może to taka tandetna, dziewczęca gierka? Udaje wroga, a tak naprawdę się w nim podkochuje, żeby wzbudzić w nim zainteresowanie. Takie istotki są nieobliczalne i nie wiadomo co wymyślą.

Zatrzymali się, a pokrótce kierowca oznajmił, że są na miejscu. Wyprostował się, w oczekiwaniu na jego rozkaz. Ten jednak bez słowa wyszedł z samochodu i wszedł do domu po schodach. W środku czekała już na niego służba. Sprzątaczki w rządku skłoniły się, jak tylko pojawił się w progu, a służący - Toshiro - gestem dłoni, wskazał aby wszedł.
- Jak poszło? - spytał, pojawiając się szybciutko u boku pana.
- Powiedz mojemu ojcu, żeby czuł się zadowolony. Zaczynam od jutra.
Tamten skinął głową w geście zrozumienia i chwilę potem zniknął za drzwiami salonu.
Ojciec Shina nie bywał w domu często ze względu na swoją pracę, dlatego Toshiro musiał do niego zadzwonić. Tak więc uczynił.

Chłopak tymczasem zlecił jednej ze służących, aby przygotowała dla niego posiłek, na co ta skłoniła się jeszcze raz i z delikatnym uśmiechem poszła do kuchni. Reszta czekała w milczeniu na dalsze poczynania. Shin jednak skierował się po schodach na piętro do swojego pokoju.
Dom był ogromny, co przystało na stan konta jego ojca. Mimo wielkości, w domu panował porządek, a wszystko lśniło. Drogocenne obrazy wisiały na ścianach, złoto i srebro rzucało się w oczy na każdym kroku, a cały dom wydawał się wielkim budynkiem z ogromną ilością pokoi. Każdy w innym stylu, ale całość budziła zachwyt i podziw.

Shin rzucił się na swoje łóżko i splótł ręce za głową. Czasem ta ogromna, pusta przestrzeń go męczyła. A kiedy jeszcze pomyślał, że możliwe już niedługo będzie na miejscu ojca, sprawiało, że czuł nie obawę, ale raczej niechęć. Wolał robić co chce, a praca ojca, zarządzanie tym wszystkim, wyjazdy to uniemożliwiały.

Do drzwi ktoś zapukał, a następnie odezwała się cichym głosem osóbka zza nich:
- Przyniosłam dla ciebie jedzenie...
- Wejdź.
Służąca delikatnie otworzyła drzwi i położyła tacę z posiłkiem na półce obok wejścia. Następnie szybciutko zniknęła za drzwiami.

Dzwonek zadzwonił i lekcja wreszcie dobiegła końca. Była dobrą uczennicą, ale historia szczególnie sprawiała, że usypiała na ławce. To nie dla niej przedmiot. Od dziecka interesowała się malarstwem. Już w dzieciństwie często była chwalona za zdolności do rysowania i malowania, tak więc nie dziwnym było to, że w szkole odnalazła się na przedmiocie zwanym Sztuką.

Teraz Yoru przebierała się w szatni. Następnie pożegnała się z przyjaciółką i wyszła ze szkoły. Ona a Karin wracały ze szkoły w zupełnie innym kierunku. Brązowowłosa przeważnie zawsze wracała autobusem, choć czasem lubiła przebyć drogę powrotną spacerem. Jej przyjaciółka natomiast chodziła przeważnie pieszo.

Mimo że Yoru próbowała nie myśleć o tym, wciąż w jej głowie pojawiał się ON - Shin. Nie sądziła, że aż tak jej się spodoba. Nie sądziła, że w ogóle ktoś jej się spodoba, od czasu kiedy... No właśnie...
Dziewczyna w gimnazjum miała przyjaciela. Znali się od dzieciństwa, dogadywali się jak nikt inny, mówili sobie wszystko. A po podstawówce nastolatka stwierdziła, że to coś więcej. Chciała mu o tym powiedzieć. Ale on stawał się z czasem coraz dziwniejszy. Jego złe towarzystwo sprawiło, że on sam był bardziej agresywny, sięgał po alkohol, a zaraz przed liceum zaczął też palić. Jednocześnie odsunął się od swojej dawnej przyjaciółki, a ta została sama. Zupełnie. Nie powiedziała mu tego.

Powroty myślami do trudnej przeszłości są trudne. Yoru stanęła przed drzwiami swojego domu. Tak szybko zaszła? Chyba za dużo myśli.

SHIN - nawet kiedy próbowała skupić się na pracy domowej, w jej głowie wciąż słyszała jego miły głos, a gdziekolwiek by nie spojrzała widziała jego twarz. Ależ on jest seksowny!
Niby nie powinna, ale odczuwała lekki gniew do swojej przyjaciółki, że to ona miała możliwość wpaść na niego, a nie Yoru.

Agr, za dużo myślę! Rzuciła książkę do matematyki na łóżku, a następnie sama się na nim położyła.

W nocy szalała burza, deszcz walił po szybach jakby chciał za wszelką cenę przedrzeć się do środka. Wiał silny wiatr, który dało się słyszeć. Niebo raz po raz rozbłyskało jaśniejszym  kolorem. Karin otworzyła zmęczone oczy, do jej uszu dochodził dźwięk szalejącej na dworze nawałnicy. Dziewczyna nienawidziła burzy, zawsze przypominało jej śmierć brata. Hayate było siedem lat starszy od Karin, był jedyna osobą która poświęcała jej dużo czasu. Rodzice zabiegani z biura do domu często przynosili jeszcze papierkową robotę. Hayate był jedyną osobą którą chyba tak naprawdę kochała, byli nierozłączni, wszystko robili razem. Piekli ciasto chodzili razem do sklepu. Brat zawsze czytał Karin bajki na dobranoc co dziewczynka uwielbiała.

Z okazji swych dwunastych urodzin Hayate postanowił zrobić jej niespodziankę. Wynajął mały jacht i skafandry do nurkowania. Wypłynęli z samego rana na otwarte by ponurkować, bawili się świetnie pogoda dopisała im z samego rana. Ale niestety powoli nadchodziły chmury i zaczął wiać silny wiatr. Starali się zawrócić ale ich jacht przegrywał walkę z falami. Karin siedziała w kajucie czekając na brata gdy ten wieszał na mostku liny. Dziewczyna już nie mogła, otworzyła drzwi od kajuty i zawołała Hayate, ten się obrócił i powoli zmierzał do siostry, nie utrzymał się liny  i na jej oczach porwały go morskie fale. Akcje ratunkową zorganizowana o świcie bo wcześniej to nie było możliwe, nie wygra się z żywiołem.

Karin leżała mocno wtulona w poduszkę bała się chciała żeby ktoś przy niej był, starała się uciec myślami daleko od tego co dzieje się na dworze. Niestety w jej myślach pojawiła się  postać egoisty. SHIN  nienawidzę cię Obróciła się na drugi pok i starała się usnąć.

Drugi dzień. Yoru obudziła się, gdyż zza okna promienie słoneczne nie dawały spać dłużej. Z drugiej strony to dobrze, gdyż ta nie spóźniłaby się do szkoły. Często jej się to zdarzało, przeważnie przez to, że zawsze przed snem słucha muzyki. Zazwyczaj się zapomina i zasypia z słuchawkami w uszach, a rano zwyczajnie nie słyszy dźwięku alarmu.
Właśnie w tej chwili zadzwonił telefon. Budzik. Wstała idealnie. W jej mniemaniu to zwiastowało dobry dzień. Podniosła się z łóżka i przeciągnęła ziewając.

- Ciekawa jestem czy mój anioł będzie dzisiaj w szkole... - zastanowiła się Yoru, otoczona przed grupkę dziewczyn ze starszej klasy.
- Ależ chciałabym, żeby do mnie zagadał... - rozmarzyła się druga.
- Ta Karin jest chora, nawrzucała na mojego usia-pusia... - zdenerwowała się trzecia.
Yoru siedziała cicho. Powinna obronić przyjaciółkę, ale też czuła się urażona z tego powodu. Nie dość, że miała styczność z Shinem, to jeszcze tak na jego biednego naskoczyła.
Pożegnała się z dziewczynami i poszła do szatni, gdzie czekała na przyjaciółkę. Musiała wyjaśnić wczorajsze zajście.

Yoru siedziała na ławce przy szatni sama, w oczekiwaniu na przyjaciółkę. Miała też cichą nadzieję, że do szkoły przyjedzie jej książę. Kiedy Karin się pojawiła, podbiegła do niej szybciutko.

- Cześć Yoru, mam nadzieję, że nie czekałaś długo - powiedziała na wstępie dziewczyna.
- Nie, oczywiście, że nie - uśmiechnęła się, ale chwilę potem spoważniała.
Druga właśnie wieszała ubrania i zmieniała buty, kiedy brązowowłosa podeszła do niej.
- Co się wczoraj stało, że tak wybuchnęłaś? Powinnaś być dla niego milsza, wiesz, że jego ojciec ma duże wpływy...
Spuściła głowę, a potem dodała:
- Poza tym nie rozumiem dlaczego się tak zachowałaś. Jak on się dowie, że kolegujesz się ze mną, to i mnie znienawidzi...
Po wypowiedzeniu tych słów, spojrzała na przyjaciółkę. Chyba nie powinna tego mówić. To trochę wredne. Ale nie chciała, żeby Shin miał o niej złe mniemanie, nawet nie rozmawiając z nią.

Zadzwonił dzwonek i dziewczyny pospiesznie skierowały się w stronę sali lekcyjnej. Fizyka. Jeden z przedmiotów, którego nie jest się w stanie nauczyć, nawet jeśli siedziałaby nad książką i kuła siedem dni i siedem nocy.
Lekcja "przeleciała" szybko, pomijając fakt, że Yoru była przy tablicy. Nie potrafiła się w ogóle skupić, więc ostatecznie napisała na tablicy zupełne bzdury. Nauczyciel był jednak z dobrym nastroju, więc nie ukarał dziewczyny i kazał jej jedynie szybko zająć swoje miejsce. Wszyscy w klasie myśleli pewnie, że jest zupełnym nieukiem. Ale ona jedynie nie odnajduje się w przedmiotach ścisłych. Siedząc w ławce i oczekując niecierpliwie na przerwę, westchnęła ciężko.

Przerwa. Wybawienie. Yoru szybko spakowała swoje książki i podbiegła do ławki Karin.
- Szybko, szybko~ - poganiała przyjaciółkę - nie zostanę tu minuty dłużej!
Kiedy wyszły z klasy, poszły pod salę, pod którą miała się odbyć następna lekcja - zajęcia wychowawcze. Jedyna chyba z niewielu, na której mogą sobie odpocząć od natłoku nauki. Ich wychowawca często pozwala im na ciche rozmowy i na odpoczynek.

Dziewczyny siedziały na ławce. Yoru wyjęła swój szkicownik i zaczęłam w nim coś rysować. Nie wiedziała jeszcze co to będzie, po prostu stwierdziła, że powinna coś narysować. Czuła, że wyjdzie jej coś naprawdę dobrego. Karin patrzała na kartkę, która z upływem czasu pokrywała się kreskami ołówka. Wtem nagle obie uniosły głowy. Tuż przed nimi szedł... Shin. Brązowowłosa przerwała, a ołówek wypadł jej z ręki. Szybko wstała i podniosła go. Może przyszedł do dyrektora?

Rozpoczęła się następna lekcja. Wychowawcza. Kiedy uczniowie zasiedli w ławkach, do klasy przyszedł nauczyciel.
- Dzisiaj mam dla was informację - zaczął.
Nastolatki w klasie zaczęły po sobie podejrzliwie patrzeć.
- Mamy w klasie nowego ucznia - kontynuował.
Yoru zupełnie zaskoczona tym faktem, podniosła gwałtownie głowę, którą jeszcze niedawno trzymała nad szkicownikiem. Teraz ze zdziwionym wyrazem twarzy przenosiła wzrok to na nauczyciela, to na drzwi klasy, którymi zaraz miał wejść nowy uczeń. Czyżby to był...? Nie, niemożliwe. Przecież Shin wygląda na starszego, więc raczej byłoby to mało prawdopodobne, że chodzi do tej samej klasy co ONA. A co jeśli to faktycznie ręka Boga. Omoa, jezu! Dziękuję Ci!

Drzwi klasy otworzyły się. Rozważania Yoru się potwierdziły. Tak, to ON.

Fizyka dobiegła końca, Karin jako pierwsza prawie że wyfrunęła z klasy, a za nią Yoru na skrzydłach. Udały się z resztą pod salę gdzie miała się odbyć godzina wychowawcza, była to jedyna luźna lekcja bo nauczyciel pozwalał im prawie na wszystko. Dziewczyny usiadły na ławce a Yoru wyciągnęła swój szkicownik. Jej prace były prawdziwymi dziełami sztuki, wyglądały bardzo realistycznie i oddawały pewien charakter, które inne szkice nie miały. Karin wiedziała że jej przyjaciółka stworzy niebawem kolejne dzieło. Karin była bardzo radosna, czuła że dzisiaj nic nie zepsuje jej dnia. Ha tego ROBALA nie widać na horyzoncie, co za cienias


Siedziały w ciszy, po artystka potrzebowała natchnienia. Nagle na całym korytarzu zaczęło wrzeć, już było wiadomo KTO się zbliża. A już miałam nadzieję że ten dzień będzie idealny.   Gdy tylko Shin przechodził obok ich ławki Karin spuściła głowę udając że nie widzie jego twarzy, ale wiedziała że pewnie strzela laserami w jej stronę. Gdy tylko zniknął w pokoju nauczycielskim, Karin czuła ze mogła swobodnie oddychać. Nagle rozległ się dzwonek, i jak zawsze wszystkie klasy weszły grzecznie do klasy oprócz ich, bo oni wchodzą zawsze jak bydło, bez skrupułów zgniotą cię i podeptają przy tym drą się na cały regulator jak w jakimś zoo. Już nie jeden nauczyciel przekonał się o ich czarodziejskiej mocy ^^


Gdy tylko wparowali do klasy i nie było ofiar śmiertelnych tylko lekkie złamania i otarcia nauczyciel zaczął od sprawdzenia obecności. Następnie stanął na środku klasy:
-Mam dziś dla was ważną informację, mamy w klasie nowego ucznia.
Wtem w drzwiach klasy pojawił się "ON" Shin, dziewczęta od razu by zaczęły piszczeć ale powstrzymały swoje zwierzęce instynkty gdyż w sali był nauczyciel. Karin siedziała w osłupieniu. Co dość że chodzę z tym MATOŁEM do szkoły to jeszcze jesteśmy razem w klasie, no super zaraz zwrócę wczorajsza kolacje z obiadem. Oczywiście pan biznesmen się przedstawił a nauczyciel kazał mu usiać z Hayate. Karin czuła jego spojrzenia na swoich plecach, bo siedział za nią w ławce, czuła że wybuchnie. Natomiast Yoru rozpierała energia, serduszka w oczach mówiły że lepiej nie komentować w tym momencie postaci KSIĘCIA.
Karin położyła się na ławce i starała się odprężyć choć na moment. Niech to zło się już skończy.